In la gota de agua, a little further than the ojo de agua, heel inventief zijn ze niet hier in zuid amerika
Heb maar 4 barre uurtjes mijn ogen toegedaan, was in charming company, van babbelzieke studenten en een koor van zampoñas, panfluiten, op de voorgrond mijn best aan het doen om mijn stemvolume wat op te voeren...Aaah mi Bolivia, mijn hart is verknocht en ik verheug me al op de het Carnaval in de provincie van Oruro, waar de kostuums je je ogen uit hun kasssen doen kijken...
Welcome to Peru, sunshine, maar van korte duur, na mijn excellente alomtegenwoordige trucha, trout, ... hoe zeg je dat ook weer in t Nl?, ach ja forel, klinkt nirt zo smakleijk als trucha, vind je niet? is de wind komen opwaaien en heeft al het stof van de straten geveegd, op mij... hehehe, ijskoud, dus ik ga naar huis, in bed onder de dekens
Morgenochtend vaar ik naar het barste eiland op dit reuzegroot meer, bijna rvrn groot als Belgie, waar ik hoop een tijdje te blijven, als ik niet verander in een ijsbeer.Ja datzou nogiets wezen, een ijsbeer hier... nog nooit gezien.
Ik werd deze ochtend wakker met een onweerstaanbare trek in tsampa, mmmmmmm wat zou ik niet over hebben voor een kop van dat geestverrijkende meel, en daarop volgde de gedachte aan Sagar, die om welke duistere reden dan ook niets van zich laat weten, duister zal die wel zijn, ik stel me vanalles voor, ach ja,.....niet aan denken, wel makkelijker gezegd dan gedaan...
en toen in the sweeping wind kocht ik alvast mijn eigen kerstkado, een boekvan Isabelle Allende, in het spàans over de Himalaya... toeval of niet?
Verkeerde continent, maar niet de verkeerde mensen, de Aymaras doen me beven, en het is gek maar hier is alles naar de grond gericht, en in de Himalaya, alles naar de hemel, vreemd fenomeen
Om over te peinzen
Iedereen lacht me toe in de straat nu ik een poncho draag van de altiplano, sommigen lachen ook met me, maar ja
Dikke kus
Mus
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten